Dodatki do wynagrodzenia za granicą

Tak samo jak w polskim prawie pracy, tak i przy okazji zatrudnienia za granicą, pracownikom przysługują dodatki do wynagrodzenia. Mogą to być benefity urlopowe, zmianowe, świąteczne etc. Sprawdź, o jakie dodatki do wynagrodzenia za granicą możesz się ubiegać, wybierając pracę w krajach niemiecko- i anglojęzycznych!

NIEMCY

Zaczniemy od kwestii pracy w niedziele, święta i inne dni ustawowo wolne. W te wyjątkowe dni pracować mogą tylko osoby, które wykonują zawody określone w prawie o czasie pracy. Pracownik powinien mieć co najmniej piętnaście wolnych niedziel w ciągu roku. W niemieckim prawie pracy nie ma przewidzianych żadnych dodatków pieniężnych za pracę w dni świąteczne i niedziele. Kwestię tę często rozstrzygają postanowienia układów zbiorowych pracy, które są o wiele częściej spotykaną instytucją, niż w Polsce.

W przypadku nadgodzin, pracownik ma prawo do otrzymania dodatku za pracę świadczoną ponad wymiar czasu określony w umowie tylko, gdy zostało tak ustalone w umowie o pracę lub układzie zbiorowym pracy. Praca w godzinach nocnych zobowiązuje pracodawcę do zapewnienia pracownikowi płatnych wolnych dni lub zapłaty dodatkowego wynagrodzenia. Najczęściej jest to dodatek rzędu 25%, jednak waha się on w zależności od wykonywanego zawodu.

AUSTRIA

Kwestia nadgodzin w prawie austriackim została uregulowana inaczej, niż w Niemczech. Podstawowy wymiar czasu pracy wynosi 40 godzin tygodniowo, a każda kolejna godzina spędzona na wykonywaniu zadań na zajmowanym stanowisku warta jest 150% stawki godzinowej. Jeśli nadgodziny wypracowujemy w weekendy, stawka godzinowa podwaja się.

Oprócz pensji ustalonej w ramach umowy o pracę, Austriacy otrzymują dodatek urlopowy, zwany też „trzynastą pensją”. Pełną jego kwotę otrzymuje pracownik, który był zatrudniony w firmie przez cały rok kalendarzowy, każdy kto został zatrudniony później otrzymuje odpowiednio pomniejszoną część tej dopłaty.

W okolicach Świąt Bożego Narodzenia, austriacki pracownik otrzymuje jeszcze „czternastą pensję”, czyli miesięczne wynagrodzenie obniżone o wartość podatku.

DANIA

To wyjątkowy kraj pod tym względem, że nie posiada granicy minimalnego wynagrodzenia. Nie przeszkadza to jednak w uzyskiwaniu średniego dochodu kilkukrotnie wyższego niż w Polsce. Praca w dni ustawowo wolne oraz niedziele i święta gwarantuje dwukrotnie większe wynagrodzenie niż w normalne dni pracy.

Kwestia nadgodzin została ustalona bardzo korzystnie, gdyż za pierwsze trzy godziny nadliczbowe można otrzymać wynagrodzenie godzinowe zwiększone o 50%, natomiast każda kolejna godzina to wynagrodzenie dwa razy większe niż ustalone w ramach umowy o pracę.

HOLANDIA

Tu w odróżnieniu od duńskiego braku stawki minimalnej, stawki uzależnia się od wieku pracownika. Podobnie jak w innych krajach Europy Zachodniej, prym w kwestii zatrudniania pracowników wiodą układy zbiorowe pracy i to w nich reguluje się zasady związane z czasem pracy, wysokością wynagrodzeń oraz innych dodatków do pensji. W Holandii funkcjonuje dodatek wakacyjny, wynoszący 8% zarobków brutto. Przysługuje każdemu pracownikowi. Dzienny czas pracy nie może przekraczać 10 godzin na dobę. Ewentualne nadgodziny premiuje się w ten sposób, że pracownik otrzymuje za każdą z nich 150% normalnej stawki godzinowej. Czasem – zamiast dodatku do wynagrodzenia – pracodawca może zdecydować o dodatkowym urlopie do wykorzystania.

BELGIA

Charakterystyczny dla Belgii jest system LIMOSA, który w założeniu ma eliminować pracę „na czarno”. Rejestracja w nim jest obowiązkowa dla każdego, kto zechce podjąć pracę w tym kraju. Średnie wynagrodzenie w Belgii jest bardzo wysokie w porównaniu do innych krajów Europy, zwłaszcza środkowej i wschodniej części starego kontynentu.

Wymiar dozwolonego czasu pracy wynosi 38 godzin tygodniowo. System nadgodzin jest bardzo dobrze zorganizowany i przewiduje dużedodatki za prace w godzinach nadliczbowych, których liczba nie może jednak przekroczyć 65 w ciągu trzech miesięcy. Wynagrodzenie za taką prace wynosi 150% stawki godzinowej, a w niedziele i święta podwaja się.

Nadgodzin, przeciwnie niż np. w Holandii, nie można przełożyć na dzień wolny od prac, zatem pracodawca jest zawsze zobligowany do zapłaty wynagrodzenia za każdą dodatkową godzinę spędzoną na stanowisku.